Главная | Справочник Кобрина | Аквапарк | Ледовый | Новости
Инфо | Сведения о Кобрине | Сельсоветы Кобринского района | Дивинский сельсовет, Кобринского района

Дивинский сельсовет, Кобринского района

ДИВИНСКИЙ СЕЛЬСКИЙ СОВЕТ, КОБРИНСИЙ РАЙОН

Телефоны:

Председатель - (+375 1642) 68-1-35
Бухгалтерия - 6-82-09
Секретарь - 6-81-36


Автостанция 6-82-67


В\Ч 1235 пограничный переход д. Дивин
тел. 6-84-28, 6-80-61

"Дивинская государственная школа-интернат
для детей сирот и детей, оставшихся без попечения
родителей"


Директор - 6-84-68
Учительская 6-82-65
Бухгалтерия 6-82-89
Изолятор 6-86-82


Школа
Директор 6-82-81

Школа музыкальная 6-82-62

Детский сад 6-82-64

Дом культуры 6-82-44



Оздоровительный лагерь "Волна"

Начальник 6-87-85
Общий отдел 6-85-88


Больница д. Дивин

Глав. врач 6-84-37
Детская консультация 6-82-03
Детское отделение 6-81-98
Приемный покой 6-81-68
Регистратура 6-83-36
Скорая помощь 6-81-03
Терапевтическое отделение 6-82-92

Аптека 6-81-92


ЧУП "Дивинская хлебопекарня"
д. Дивин, ул. Спортивная

Директор 6-84-42
Бухгалтерия 6-82-83
Отдел торговый 6-87-69


Лесничество д. Дивин, Кобринского района

Лесничий 6-81-45
Бухгалтер 6-81-94

Почтовый индекс - 225876



КАРТА ДИВИНСКОГО СЕЛЬСОВЕТА, КОБРИНСКОГО РАЙОНА





ИЗ ИСТОРИИ ДЕРЕВНИ ДИВИН:

Деревня находитья в 35 км от города Кобрина, районного центра, и в 78 км от областного города Бреста. По данным на 2005 год в деревне насчитывается 3532 жителей.

Археологические исследования, которые проводились на береге озера Любань вблизи Дивина, говорят о том, что ещё до Рождества Христова здесь жили люди.

1446г. - первое упоминание о Дивине в летописях.
1546г. - Дивинская волость Брестского повета ВКЛ.
1566г. - 184 дворов, рыночная площадь, 5 улиц.

1629г. - Король Жигимонт 3 подтвердил право дивинцев на еженидельный базар по четвергах.
1642г. - Дивин получил Магдебурское право.
1682г. - в городе 2 церкви, ратуша, костел, 2 мельницы, корчма.
1688г. - Дивин - город Полесского ключа Бресткой эканомии.

1789г. - в городе рыночная площадь, 4 улицы, 194 хозяйства, 872 жителя.
С 1795г. Дивин в составе Российской империи Кобринского повета.
С 1797г. Дивин с 988 жителями подарен наследникам графа П.А. Румянцева-Задунайского.

С 1801г. Дивин в составе Гродненской губернии.
1819г. 200 дворов, 1000 жителей.
В 1862 г. в деревне отрылось народное училище.
1875г. 3500 жителей, 324 дворов.
1886г. Дивин - центр волости 159 дворов, 1644 жителя, 3 православных церкви, синагога, школа, 5 магазинов, 3 рынка.
1897г. 873 дворов, 3796 жителей, 3 церкви, синагога, народное училище, больница, почта, 14 мельниц , 15 мелких магазинов.

1905г. - 3967 жителей.
С 1915г. Дивин оккупирован солдатами кайзеровской Германии.
С 1919г. занят польскими солдатами.
С 1921г. Дивин в составе Польши, центр гмины Кобринского повета, 373 дворов, 2299 жителей.
В 1931г. Дивинская гмина насчитывала 8326 жителей.
1935г. более 4000 жителей.
С 1939г. Дивин в составе БССР.

С 15.01.1940г. Дивин - центр района и сельсовета Брестской области, 4187 жителей. Работало почтовое отделение, семилетняя школа (400 учеников), аптека, больница, 20 частных магазинов, 2 мельницы, 3 хлебопекарни, ресторан, маслозавод, завод охладительных напитков. Дивинский район насчитывал 138 населенных пункта, 11 сельсоветов, 26117 жителей.

24.06.1941г. Дивин оккупирован немецко-фашистскими захватчиками, которые за время оккупации убили 2819 жителей района и села.
21.07.1944г. Дивин освобожден советской армией. В центре деревни захоронены 74 советских воина и 2 партизана, погибших в боях за освобождение деревни (в 1949 году им был установлен обелиск). Также на месте растрелянных 1450 жителей Дивина в 1942 году в 1951 году был поставлен памятник.
1945 г. - начала печататься районная газета "Ленинский призыв" (ответственным редактором был А. Мельников).
1947 г. - построена неполная средняя школа, в это время уже работали Дивинский районный клуб, новый магазин. На территории Дивинского района работало 11 библиотек.
1949г. на базе Дивина образован колхоз "Заря".
1950г. открыты детские ясли.

С 1959г. Дивинский район расформирован и Дивин входит в состав Кобринского района. Деревня становится центром колхоза "Новая жизнь", насчитывается 4677 жителей в колхозе, из которых в Дивине живут 3489.

1999г. - 1553 дворов, 4293 жителей, дом культуры, 3 библиотеки, средняя, музыкальная и спортивная школы, больница, школа-интернат, детский сад, 6 магазинов, лесничество, ветлечебница, аптека, хлебопекарня, отделение "Сельхозтехники".

Памятники архитектуры:
Церковь Пречистенская (начало 20 ст.) и церковь Параскево-Пятницкая (1740 год).



ИСТОРИЯ ДЕРЕВЕНЬ, ВХОДЯЩИХ В ДИВИНСКИЙ СЕЛЬСОВЕТ КОБРИНСКОГО РАЙОНА:

[spoiler=поселок Ореховский]
АРЭХАЎСКІ (мясц. назва Орэхаўкі) – пасёлак у Дзівінскім с/с, за 42 км на ПдУ ад г. Кобрын, 24 км ад чыг. ст. Гарадзец на лініі Брэст–Гомель, 86 км ад Брэста. Транспартныя сувязі па аўтадарозе Павіцце–Дзівін–Кобрын. 307 гаспадарак, 1077 жыхароў (2005).

Пабудаваны пасёлак у 1980-я г. на месцы непраходнага балота.

У 1999 г. 324 гаспадаркі, 1248 жыхароў цэнтр саўгаса «Днепра-Бугскі» (раней «Арэхаўскі»). Размешчаны адм. будынак саўгаса, Дом культуры, амбулаторыя, дзіцячы сад, комплексна-прыёмны пункт быт. абслугоўвання насельніцтва, лазня, 2 магазіны, сталовая, сярэдняя школа, бібліятэка.


[spoiler=Леликово]
ЛЕЛІКАВА – вёска ў Дзівінскім с/с, на паўд.-ўсх. беразе Церабовіцкага канала. За 47 км на ПдУ ад горада і чыг. ст. Кобрын, 97 км ад Брэста. 332 гаспадаркі, 1077 жыхароў (2005).

Вядома ў XVI ст. на тэр. Ратненскага пав. Каралеўства Польскага.

У 1546 г. ўпамінаюцца Лолікаўцы.

У 1774 г. Лелікава – маёнтак у складзе Холмскай зямлі Рэчы Паспалітай (тэр. Польшчы).

Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Рас. імперыі, у Ковельскім пав.

У 1883 г. вёска, цэнтр Лелікаўскай вол., у Ратненскай паліцэйскай акрузе. Побач знаходзіўся аднайменны фальварак, уладанне Быкоўскіх. Мелася каталіцкая капліца Ратненскай парафіі.

У XVIII ст. ў вёсцы пабудавана драўляная Дзмітрыеўская царква (захавалася да нашага часу).

З 1921 г. вёска ў складзе Польшчы, цэнтр гміны Камень-Кашырскага пав. Палескага ваяв., 157 дамоў, 744 жыхары. На тэр. гміны налічвалася 136 населеных пунктаў 10 372 жыхары.

У 1930-я г. ў вёсцы працавалі школа, вячэрнія курсы, чытальня, тэатральны гурток.

У 1939 г. ў БССР, з 15.1.1940 ў Дзівінскім р-не Брэсцкай вобл., з 12.10.1940 г. да 16.7.1954 г. – цэнтр Лелікаўскага с/с, потым у складзе Павіццеўскага, Дзівінскага (1970) сельсаветаў, з 8.8.1959 г. ў Кобрынскім р-не.

У 1940 г. ў в. Лелікава 266 двароў, 1294 жыхары, меліся няпоўная сярэдняя і пач. школы, магазін, хата-чытальня, паштовае аддз., сельсавет (тэлефанізаваны), медпункт, пажарнае дэпо, участкі лясгаса і леспрамгаса. На тэр. сельсавета знаходзіліся 4 населеныя пункты, 378 двароў, 1489 жыхароў.

У Вялiкую Айчынную вайну ў баях з ням.-фаш. захопнікамі загінулі 39 аднавяскоўцаў (у 1965 на могілках устаноўлены абеліск).

У 1949 г. 60 гаспадарак аб'ядналіся ў калгас «Чырвоная зорка».

Паводле перапісу 1959 г. вёска налічвала 960 жыхароў, у 1970 г. – 1084 жыхары, дзейнічала праўленне калгаса.

У 1999 г. 354 гаспадаркі, 1064 жыхары, цэнтр калгаса «Чырвоная зорка». Працуюць магазін, фельч.-акушэрскі пункт, Дом культуры, б-ка, сярэдняя школа, аддз. сувязі.

Помнік архітэктуры – Дзмітрыеўская царква.


[spoiler=Липово]
ЛІПАВА – вёска ў Дзівінскім с/с, за 26 км на ПдУ ад горада і чыг. ст. Кобрын, 72 км ад Брэста. Транспартныя сувязі па аўтадарозе Кобрын-Дзівін. 25 гаспадарак, 37 жыхароў (2005).

У 1563 г. ўрочышча Ліпнікі ў складзе с. Хабовічы.

У 1566 г. вёска Ліпавая ў Дзівінскім войтаўстве Палескай вол., 22 заселеныя ўчасткі.

У 1668 г. Ліпава – фальварак Палескага ключа Брэсцкай эканоміі, 22 валокі зямлі.

У 1789 г. фальварак у Дзівінскім ключы той жа эканоміі, размяшчаўся дворны агарод.

Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Рас. імперыі, у Кобрынскім пав., з 1801 г. ў Гродзенскай губ.

У 1890 г. Ліпава – маёнтак у Блоцкай (Балоцкай) вол., уладанне Е. Тумінскай, 3440 дзес. зямлі (разам з фальваркам Мікалаева).

У 1897 г. ў маёнтку 1 двор, 37 жыхароў, у 1905 г. было 29 жыхароў.

У 1911 г. вёска, 213 жыхароў.

У 1921 г. ў складзе Польшчы, у Дзівінскай гміне Кобрынскага пав. Палескага ваяв., 16 дамоў, 116 жыхароў.

З 1939 г. ў БССР, з 15.1.1940 г. ў Дзівінскім р-не Брэсцкай вобл., з 12.10.1940 г. ў Ягмінаўскім, з 16.7.1954 г. ў Дзівінскім сельсаветах.

У 1940 г. вёска налічвала 29 двароў 187 жыхароў.

У Вялiкую Айчынную вайну акупіравана ням.-фаш. захопнікамі з чэрв. 1941 г. да ліп. 1944 г.

У 1949 г. жыхары вёсак Ор і Ліпава арганізавалі калгас імя 70-годдзя І.В. Сталіна.

Паводле перапісу 1959 г. ў в. Ліпава было 154 жыхары, у 1970 г. – 192 жыхары.

У 1999 г. 34 гаспадаркі, 54 жыхары, у складзе калгаса «Новае жыццё» (цэнтр – в. Дзівін).



[spoiler=Руховичи]
РУХОВІЧЫ – вёска ў Дзівінскім с/с, за 14 км на ПдУ ад горада і чыг. ст. Кобрын, 59 км ад Брэста. На аўтадарозе Кобрын–Дзівін. 80 гаспадарак, 198 жыхароў (2005).

У 1563 г. Руховічы – сяло ў Кобрынскай эканоміі ВКЛ, 11 валок зямлі.

У 1597 г. сяло Сялецкага войтаўства той жа эканоміі.

У 1747 г. Руховічы – маёнтаку Кобрынскім ключы аднайменнай эканоміі, межаваў з маёнткамі Луцкага езуіцкага калегіума Балоты і Стрыгава.

Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Рас. імперыі, у Кобрынскім пав., з 1801 г. ў Гродзенскай губ. Вёска Руховічы пазначана на карце 1886 г.

У 1897 г. вёска ў Блоцкай (Балоцкай) воласці, 59 двароў 395 жыхароў, 1649 дзес. зямлі (на 1890), працаваў хлебазапасны магазін.

У 1905 г. 512 жыхароў.

У 1911 г. 446 жыхароў.

З 1921 г. ў складзе Польшчы, у Блоцкай (Балоцкай) гміне Кобрынскага пав. Палескага ваяв., 77 дамоў, 398 жыхароў.

У 1930-я г. мелася школа. З 1939 г. ў БССР, з 15.1.1940 г. ў Дзівінскім р-не Брэсцкай вобл., з 12.10.1940 г. да 30.10. 1959 г. ў Хабовіцкім с/с, з 8.8.1959 г. ў Кобрынскім р-не.

У 1940 г. вёска, 106 двароў, 452 жыхары, дзейнічала пач. школа.

У Вялiкую Айчынную вайну акупіравана ням.-фаш. захопнікамі з чэрв. 1941 г. да ліп. 1944 г.

У 1950 г. 35 гаспадарак аб'ядналіся ў калгас імя Жданава (старшыня Ю. Лазарчук).

Паводле перапісу 1959 г. Руховічы налічвалі 314 жыхароў, у 1970 г. – 451 жыхара (на тэр. Кісялёвіцкага с/с).

У 1999 г. 96 гаспадарак, 225 жыхароў, у складзе калгаса імя Кутузава (з 2004 СВК «Кутузаўскі»; цэнтр – в. Хабовічы). Ёсць магазін, клуб, школа.



[spoiler=Хабовичи]
ХАБОВІЧЫ – вёска ў Дзівінскім с/с, на паўд.-зах. беразе Казацкага канала. За 18 км на ПдУ ад горада і чыг. ст. Кобрын, 63 км ад Брэста. Транспартныя сувязі па аўтадарозе Кобрын–Дзівін. 242 гаспадаркі, 668 жыхароў (2005).

Па пісьмовых крыніцах вядомы з XVI ст. як сяленне ў Трокскім ваяв. ВКЛ.

У 1563 г. Хабовічы – сяло ў Кобрынскай эканоміі ВКЛ, 17 валок зямлі.

У 1597 г. сяло Сялецкага войтаўства Кобрынскага староства, дзейнічала карчма.

У 1724 г. сяло ў Брэсцкай эканоміі, 29 валок зямлі.

У 1789 г. вёска, 29 валок 40 маргоў зямлі, 47 гаспадарак, 260 жыхароў, карчма; у складзе Дзівінскага ключа той жа эканоміі.

Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Рас. імперыі, у Кобрынскім пав., з 1801 г. ў Гродзенскай губ.

У 1890 г. сяло – 2350 ¼ дзес. зямлі, царква; царк. прычт – 60 дзес. зямлі; у Блоцкай (Балоцкай) воласці. Пры сяле В. Дзембскі валодаў 4 дзес. зямлі.

У 1888 г. Хабовіцкі праваслаўны прыход налічваў 1148 вернікаў.

У 1897 г. сяло (пры ваенна-камунікацыйнай дарозе Кобрын–Дзівін), 76 двароў, 551 жыхар, дзейнічалі Пакроўская царква, царк.-прыходская школа, хлебазапасны магазін, 2 ветраныя млыны, піцейная ўстанова.

У 1905 г. 670 жыхароў.

У 1911 г. 607 жыхароў.

З 1921 г. вёска ў складзе Польшчы, у Балоцкай (Блоцкай) гміне Кобрынскага пав. Палескага ваяв., 143 дамы, 741 жыхар.

У 1930-я г. працавала школа.

З 1939 г. ў БССР, з 15.1.1940 г. ў Дзівінскім р-не Брэсцкай вобл., з 12.10.1940 г. да 30.10.1959 г. – цэнтр сельсавета таго ж раёна, потым вёска ў складзе Кісялёвіцкага с/с, з 8.8.1959 г. ў Кобрынскім р-не.

У 1940 г. ў вёсцы 184 двары, 852 жыхары, дзейнічалі пач. школа, магазін. На тэр. сельсавета налічваліся 3 населеныя пункты, 1431 жыхар.

У Вялiкую Айчынную вайну ў баях з ням.-фаш. захопнікамі на франтах загінулі 14 аднавяскоўцаў (у 1965 устаноўлены абеліск).

У 1949 г. 22 гаспадаркі аб'ядналіся ў калгас імя Молатава (старшыня М.С.Місюк).

Паводле перапісу 1959 г. ў Хабовічах 448 жыхароў, у 1970 г. – 1048 жыхароў.

У 1999 г. 255 гаспадарак, 713 жыхароў, цэнтр калгаса імя Кутузава (з 2004 СВК «Кутузаўскі»). Ёсць магазін, Дом культуры, б-ка, дзіцячы сад, 8-гадовая і філіял муз. школы, фельч.-акушэрскі пункт, сталовая, аддз. сувязі, ветучастак.



[spoiler=хутор Ор]
ОР (мясц. назвы Ар, Гір) – хутар у Дзівінскім с/с, за 28 км на ПдУ ад горада і чыг. ст. Кобрын, 74 км ад Брэста. Транспартныя сувязі па прасёлачнай дарозе і далей па шашы Кобрын–Дзівін. 4 гаспадаркі, 10 жыхароў (2005).

У 1650 г. згадваецца рака каля в. Навасёлкі.

У 1890 г. Ор – урочышча Макранскай вол. Кобрынскага пав. Гродзенскай губ., 31 ¾ дзес. зямлі.

У 1897 г. вёска, 4 двары, 29 жыхароў.

У 1905 г. вёска (29 жыхароў) і хутар (7 жыхароў).

У 1911 г. вёска Макранскай вол., 66 жыхароў; аднайменны фальварак, уладанне І.Чарноцкага, 7 жыхароў.

З 1921 г. вёскаў складзе Польшчы, у Дзівінскай гміне Кобрынскага пав. Палескага ваяв., 10 дамоў, 74 жыхары.

З 1939 г. ў БССР, з 15.1.1940 г. ў Дзівінскім р-не Брэсцкай вобл., з 12.10.1940 г. ў Ягмінаўскім, з 16.7.1954 г. ў Дзівінскім сельсаветах, з 8.8.1959 г. ў Кобрынскім р-не.

У 1940 г. ў вёсцы 24 двары, 104 жыхары.

У Вялiкую Айчынную вайну Ор акупіраваны ням.-фаш. захопнікамі з чэрв. 1941 г. да ліп. 1944 г.

У 1949 г. жыхары вёсак Ор і Ягмінава аб'ядналіся ў калгас імя 70-годдзя І.В. Сталіна.

Паводле перапісу 1959 г. вёска Ор налічвала 51 жыхара, у 1970 г. – 48 жыхароў.

У 1999 г. хутар, 3 гаспадаркі, 6 жыхароў у складзе калгаса «Новае жыццё» (цэнтр – в. Дзівін).